Mijn motto is: als je moet, dan moet je. Ik heb collega’s die al vies zijn van de toiletten bij ons op kantoor en die de hele dag alles ophouden. Dan denk ik: “Lieve schat, je moet eens naar Tibet gaan, dan kun je de rest van je leven alle soorten toiletten aan en is elke westerse wc qua hygiëne om van te eten.” Maar dat zeg ik niet en ik knik instemmend.
Als je ver reist (of een fervent Frankrijk-ganger bent) dan krijg je hoe dan ook te maken met het beruchte hurktoilet. Ik heb op Wikipedia even opgezocht hoe dat is ontstaan, maar daar wordt wijselijk niet over gerept. Wel worden de voor- en nadelen op een rij gezet.
Ter lering en vermaak deel ik ze:
De voordelen:
- Maakt verwijdering (stoelgang) sneller, gemakkelijker en vollediger
- Preventie van aambeien (naast een goed dieet)
- Geen contact tussen de billen en mogelijk onhygiënisch oppervlak
- Zou beter zijn voor zwangere vrouwen, als voorbereiding op de bevalling
- Goedkoper
- Gemakkelijker te onderhouden en te reinigen (Mwah, dat wordt niet altijd gedaan)
- Minder gevoelig voor vandalisme
De nadelen:
- Gemakkelijker te verstoppen met toiletpapier als er geen spoelsysteem is (daar kom ik zo op terug)
- Ontoegankelijk voor gehandicapten
- Mogelijk spatten op de voeten en op de kleren (daar kom ik ook zo op terug)
- Mogelijk beenkrampen (nog geen ervaring mee gehad)
- Geurtjes door onvoldoende spoelen (veel ervaring mee gehad, 4711 helpt altijd en overal)
Bij de nadelen staat meteen mijn tip van de week voor degenen die een wc-pot zoeken in Azië. Ga naar het invalidentoilet! Dan is een pot gegarandeerd. Nu mijn truc bekend is, wacht het hele reisgezelschap achter mij op het vrijkomen van het invalidentoilet.
Er is helaas niet altijd een invalidentoilet, zoal in het Tibetaans buitengebied. Ik kwam een soort van goot tegen waar een straaltje water doorsijpelde. Je kon verder niet doorspoelen. Je kon je papieren zakdoekje dat diende als wc papier ook nergens weggooien, behalve door een open raam dat uitkeek op de vallei. Sorry milieu en klimaat! Al denk ik dat mijn “haffeltje” inmiddels wel vergaan is. Als je plaste, spatte het vanuit die betonnen goot tegen je kuiten, hoe diep je ook hurkte (zie bij de nadelen). En het stonk er ontzettend (zie ook bij de nadelen)! Soms is een open veld zonder privacy nog beter.
Over haffeltjes gesproken: neem altijd een haffeltje mee op reis. Wat is een haffeltje? Ik hoor het je al denken. Dat is een papieren zakdoekje of een behoorlijk aantal velletjes wc papier meegenomen uit het hotel. Het rolletje meenemen als het bijna op is, is ook een idee. Afhankelijk van de reisbestemming adviseer ik een haffeltje of een haffel. India, Tibet, Marokko, Egypte vragen wel om behoorlijke haffels voor onderweg. Ben hier niet te zuinig mee, want dat kan je duur komen te staan. Verder adviseer ik ook handgel en de zeep-blaadjes van de Xenos. Of is de Xenos inmiddels ook al failliet? In ieder geval zijn dat kleine blaadjes zeep voor als er wèl water is, maar géén zeep. Dat is verfrissender dan die gel die toch een beetje plakt.
Met deze tips kun je overal ter wereld gaan. Onder mijn motto “wat moet, dat moet en doe het dan goed.” Succes!
